Στην καρδιά της Λεμεσού, ένα παλιό μπαρ φιλοξένησε τις πιο εκρηκτικές στιγμές της ιστορίας των φιλάθλων της ΑΕΛ. Το Λούκας Μπαρ, όπως ονομαζόταν, αποτέλεσε το στέκι όλων εκείνων που αγαπούσαν την ομάδα τους, μια αναπόσπαστη γωνιά του ποδοσφαιρόφιλου πνεύματος της πόλης.
Σε αυτόν τον χώρο, η ατμόσφαιρα ήταν πάντα φορτισμένη με συναισθήματα και πάθος για την ΑΕΛ. Εδώ, οι φίλοι της ομάδας συναντιόντουσαν για να συζητήσουν και να μοιραστούν την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Οι συναντήσεις δεν ήταν απλώς για να μοιραστούν αναμνήσεις, να συζητήσουν τα τελευταία νέα της ομάδας και να εκφράσουν την οπαδική τους πίστη, αλλά και για να ζήσουν κάθε στιγμή με πάθος και ενθουσιασμό.
Οι καθιερωμένες γωνίες του μπαρ γέμιζαν με φωνές και γέλια, καθώς οι φίλοι της ΑΕΛ συζητούσαν ενθουσιώδως για τις επιδόσεις της ομάδας τους και για τις ελπίδες τους για το μέλλον. Οι νίκες γινόταν αφορμ/ή για γιορτές και εορτασμούς, ενώ οι ήττες για αλληλεγγύη και υποστήριξη.
Το Λούκας Μπαρ ήταν ένας χώρος για να ζήσεις το ποδόσφαιρο, να ανταλλάξεις εμπειρίες και να δημιουργήσεις δεσμούς με άλλους φίλους της ΑΕΛ. Ήταν ένα αναμνηστικό στέκι που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη και την καρδιά κάθε ΑΕΛίστα.
Για την ιστορία, το Loucas Bar άνοιξε το 1967 και έκλεισε το 2000.
Μέσα από το αρχείο του anatoliki.com βρήκαμε συνέντευξη με τον κύριο Λούκα Χριστοφή.
Τι να προσθέσουμε εμείς πάνω σε αυτά που μας είπε ο κύριος Λούκας. Το Lucas Bar είναι μέρος της ιστορίας της ΑΕΛ και ειδικά του ΣΥΦΑΕΛ. Εκεί γεννήθηκε η ιδέα να ιδρυθεί ο μεγαλύτερος σύνδεσμος οπαδών στην Κύπρο. Ήταν ο τόπος που ένωσε τον κόσμο της ΑΕΛ. Μεγάλωσαν γενιές εκεί και γράφτηκαν αμέτρητες σελίδες ιστορίας. Ο ιδιοκτήτης και εκ των πρωτεργατών για το ΣΥΦΑΕΛ, κύριος Λούκας μας μίλησε και πραγματικά μας άφησε άφωνους. Η ιστορία μιλά…Απολαύστε το πρώτο μέρος της συνεύτεξης χωρίς να βγάλετε άχνα, θα σας καθηλώσει
Καταρχάς κύριε Λούκα πες μας πως ξεκίνησε η ιδέα του να ιδρυθεί ο ΣΥΦΑΕΛ;
Είχαμε το μαγαζί μας από το 1967 και ήταν αρκετά μεγάλο. Είχαμε ένα μεγάλο πατάρι το οποίο ήταν ανεξάρτητο κιόλας και είχε και ανεξάρτητη είσοδος. Είπαμε τότε να οργανώσουμε την κατάσταση και να προσπαθήσουμε να συμμορφώσουμε αν θέλεις τα νεαρά παιδιά
Πρέπει να αναφέρουμε ότι ξεκίνησε το 1979 αυτή η προσπάθεια.
Ποιοι ήταν οι πρωτεργάτες;
Πρέπει να αναφέρουμε ότι ξεκίνησε το 1979 αυτή η προσπάθεια. Ήταν όλοι πελάτες μας ο Κόκος ο Στρατής που ήταν αδελφός του Παύλου Στρατή που ήταν και βοηθός προπονητής της ΑΕΛ από τον Άγιο Αθανάσιο, ο Νίκος Αναστασίου, ο Κωστάκης Γρηγοριάδης (πατέρας του Χρίστου Γρηγοριάδη), ο λαστιχάρης ο Τέλης, ο Σάκης Καραπατέας. Οι μεγάλοι ήρθαν όλοι κοντά και άρχισαν και οι πιο μικροί να συμμορφώνονται.
Μια από τις αφορμές ήταν και τα έκτροπα που γίνονταν εκεί έτσι;
Ναι, λόγο του γεγονότος ότι από την λεωφόρο περνούσαν τότε τα λεωφορεία των αντιπάλων οπαδών μας είχαμε συχνά φασαρίες. Έτσι ώστε για να μην έχουμε συνεχώς αυτό τον πόλεμο βάλαμε αυτήν την ιδέα κάτω.
Ποιο χαρακτήρα είχε το Lucas Bar;
Η πλειονότητα ήταν πάντα ΑΕΛίστες. Είχαμε και άλλους πελάτες οπαδούς αλλά οι ΑΕΛίστες ήταν πάντα οι περισσότεροι.
Μετά το παιχνίδι και ειδικά αν η ΑΕΛ κέρδιζε έρχονταν περισσότεροι
Περιγράψετε μας μια προεργασία πριν από ένα παιχνίδι της ΑΕΛ;
(Χαμογελάει), Τότε τα παιχνίδια άρχιζαν νωρίς. Αν θυμάστε ξεκινούσαν 2:30 ή 3 το απόγευμα. Από τις 1 το μεσημέρι ήταν εκεί να σχολιάσουν το παιχνίδι, να πιουν το ποτό τους και να πάνε στο παιχνίδι. Μετά το παιχνίδι και ειδικά αν η ΑΕΛ κέρδιζε έρχονταν περισσότεροι! Έπιναν την μπύρα τους διασκέδαζαν, έπαιζαν και το μπιλιάρδο τους και την σαΐτα τους. Να πούμε ότι το Lucas Bar ήταν από τις πρώτες μπυραρίες που είχαν ομάδες μπιλιάρδου και σαΐτας και μάλιστα οργανώσαμε και πρώτοι πρωτάθλημα σαΐτας. Ακόμα έπαιζαν και τάβλι και σκάκι και κάναμε και διαγωνισμούς. Τότε ο κόσμος ασχολείτο αγνά με το ποδόσφαιρο. Έρχονταν στο Lucas Bar να πιει ένα ποτό να σχολιάσει για το παιχνίδι.
Οι πρώτες συνεδρίες του ΣΥΦΑΕΛ ήταν στο πατάρι που είχαμε το οποίο είχε ανεξάρτητη είσοδο
Πείτε μας για τις πρώτες συνεδρίες του ΣΥΦΑΕΛ
Όπως σας ανέφερα και πιο πριν είχαμε το πατάρι με ανεξάρτητη είσοδο και εκεί πήγαιναν και δεν τους ενοχλούσε κανένας. Μάλιστα φτιάξαμε και μικρό πάγκο πάνω και είχαμε και υπάλληλο εκεί για αν τους εξυπηρετεί. Δεν κατέβαιναν κάτω συνήθως αφού φροντίσαμε και βάλουμε και λίγα παιχνίδια όπως φλίππερ κλπ και έτσι έμεναν εκεί.
Ποιες ήταν οι πρώτες ενέργειες ως ΣΥΦΑΕΛ τότε;
Είπαμε ο σκοπός ήταν να οργανωθούμε και να μαζέψουμε και τους πιο νεαρούς. Στις αρχές 2-3 από εμάς λειτουργούσαμε σαν στιούαρτ και προσέχαμε και στην κερκίδα του οπαδούς μας.
Αποφασίσαμε να υπακούσουμε στο συμβούλιο της ΑΕΛ λόγο της αγάπης που είχαμε για την ομάδα μας
Αυτή η προσπάθεια όμως σταμάτησε τελικά. Τι ακριβώς έγινε;
Σκεφτήκαμε να βάλουμε και μια συνδρομή για τα μέλη του ΣΥΦΑΕΛ έτσι ώστε να υπάρχει και ένα ταμείο. Το συμβούλιο τότε της ΑΕΛ όμως όταν άκουσε αυτό το πράγμα αντέδρασε και μας πήραν τηλέφωνο εμάς τους 4-5, τους πρωτεργάτες και μας κάλεσαν να πάμε στην ΑΕΛ. Πρόεδρος ήταν τότε ο ιατρός ο Τορναρίτης. Εκεί μας είπαν ότι άκουσαν ότι θα οργανωθούμε σε σύνδεσμο και ότι θα εγγράφουμε και μέλη και μας ανέφεραν ότι η διοίκηση της ΑΕΛ είναι αντίθετη στο να έχει ο σύνδεσμος δικό του ταμείο και μας ζήτησαν τα λεφτά να πηγαίνουν στο ταμείο της ομάδας. Ίσως να φοβήθηκαν ότι θα ήμασταν αντίπαλοι τους δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Όταν μετά πήγαμε στο Lucas Bar και το συζητήσαμε μεταξύ αποφασίσαμε να υπακούσουμε στο συμβούλιο και δεν θέλαμε αντιπαλότητες μεταξύ μας. Δεν προχώρησε να ιδρυθεί επίσημα λόγο της αγάπης που είχαμε για την ομάδα μας.
Οι συναντήσεις συνέχισαν κανονικά έτσι;
Ναι, δεν σταμάτησαν να συναντιούνται στο Lucas Bar και συνέχισαν κανονικά να έρχονται εκεί.
Τι άλλαξε το 1989 και τελικά προχωρήσαμε στην ίδρυση του συνδέσμου;
Είπαμε ότι μπήκαν και νέοι άνθρωποι σιγά σιγά σε αυτήν την ομάδα και τότε ήταν ανάμεσα τους ο Χρύσης και Ανδρέας Κουρέας που ανέλαβαν μια νέα πρωτοβουλία για να ιδρυθεί ο σύνδεσμος. Η μέρα ίδρυσης είναι η ίδια με την μέρα ίδρυσης της ομάδας, 4 Οκτωβρίου. Ξεκινήσαμε πιο δυναμικά τότε, πιο δραστήρια και ιδρύσαμε τον σύνδεσμο. Ήταν και οι παλιοί εκεί κοντά στον σύνδεσμο όπως ο Κόκος Στρατής και Νίκος Αναστασίου αλλά και άλλοι. Απολογούμαι αν ξεχνώ κάποια ονόματα. Επειδή κιόλας ήμουν κάτω εγώ και όχι στο πατάρι για αυτό δεν μπορώ να θυμηθώ και πολλές λεπτομέρειες.
Έμαθα ότι στην γωνία του Lucas Bar είχε ένα τηλέφωνο. Από εκεί έψαχναν ίσως κάποιες γυναίκες τους άντρες τους;
(Γέλια). Η αντίδραση μου εμένα ήταν ότι τους έλεγα ότι είναι στον σύνδεσμο και συνεδριάζουν. Δεν κάνουν κάτι κακό και ότι θα πιουν 1-2 ποτά και έρθουν σπίτι όταν τελειώσουν. Για να είμαι ειλικρινής οι περισσότερες έπαιρναν από έννοια παραπάνω παρά να τους ψάχνουν.
Ήρθε η αστυνομία στο Lucas Bar και με ρωτούσε αν πήραν εδώ τις αλυσίδες που χρησιμοποίησαν!
Το 1983 αν δεν κάνω λάθος έγινε η πρώτη έξοδος με λεωφορεία των οπαδών μας για την Αραδίππου, ξεκινώντας η πομπή από το πάρκινγκ του Lucas Bar. Είχαν γίνει τότε και φασαρίες στην Αραδίππου αρκετές. Τι θυμάστε εσείς;
Ναι ήταν η πρώτη έξοδος τότε με 11 ή 14 λεωφορεία αν θυμάμαι καλά. Ξεκίνησαν από το πάρκινγκ απέναντι από το Lucas Bar και μάλιστα μετά το τέλος του αγώνα και τις φασαρίες ήρθε η αστυνομία στο Lucas Bar και με ρωτούσε αν πήραν εδώ τις αλυσίδες που χρησιμοποίησαν! Απάντησε ότι δεν έχουμε τέτοια πράγματα εδώ και δεν ξέρω από πού τα πήραν. Η αστυνομία μας ήξερε τότε και πίστεψε αυτά που τους είπαμε και δεν δόθηκε συνέχεια. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Στέλιος Τρύφωνος από τα λεωφορεία και μου ανέφερε ότι δεν φταίω σε τίποτα εγώ διότι τους δίνω και δουλειά αλλά καταστράφηκαν δύο λεωφορεία! Η έξοδος των οπαδών της ΑΕΛ ήταν ιστορικό γεγονός εκείνη την μέρα.
Από ότι ξέρω το Lucas Bar τιμούσε και το καρναβάλι;
Ναι, και δύο φορές μάλιστα κάναμε και άρμα. Το θέμα η ποδοσφαιρική ομάδα του Lucas Bar! Με πολλές παγωμένες μπύρες για να αντέξουν την διαδρομή. Ήταν εποχές που ο κόσμος περνούσε πολύ καλά.
Ο Λάουτα έπρεπε να πιει και 2-3 πάιντ πριν να πάει να αγωνιστεί
Στο Lucas Bar έρχονταν και προπονητές και ποδοσφαιριστές. Ποιος ήταν το πιο γερό ποτήρι;
Ο Λάουτα. Έπρεπε να πιει και 2-3 πάιντ πριν να πάει να αγωνιστεί (γέλια). Μετά το παιχνίδια έπινε όσα ήθελε. Ήταν από τους μοναδικούς που αν δεν έπιναν δεν μπορούσαν να παίξει. Για μένα οι καλύτεροι παίκτες που φέραμε ήταν οι δύο Τσεχοσλοβάκοι οι Φάργκας και Πέσιτσε. Ήταν εξαιρετικοί χαρακτήρες. Ο Πέσιτσε ήταν Τσέχος και ο Φάργκας Σλοβάκος. Επίσης και ο προπονητής μας ο Χαβράνεκ τον οποίο φώναζαν δάσκαλο. Δική μου γνώμη οι τρεις παίκτες τότε ήταν το καλύτερο αφού οι ομάδες αναγκάζονταν να φέρνουν προσεκτικά τις επιλογές τους.
Μαζεύονταν όλοι μαζί τότε και έπιναν;
Ήμασταν όλοι μια οικογένεια τότε. Μας ζήλευαν για αυτό το πράγμα αλλά έτσι ήταν. Ερχόταν και οι προπονητές εκεί και οι παίκτες και συζητούσαν διάφορα.
Πως ήταν η σχέση προπονητή παικτών και οπαδών εκεί;
Έρχονταν όλοι εκεί και προπονητές και παίκτες αλλά και οπαδοί και έπιναν την μπύρα τους και συζητούσαν για το παιχνίδι. Η ανάλυση του παιχνιδιού γινόταν εκεί. Ο Άγγλος προπονητής που είχαμε ο Μακμπάρλα του άρεσε να συζητά με τον κόσμο και να πίνει εκεί το πότο του.
Κάναμε μια μεγάλη έξοδο με οπαδούς τότε την μεγαλύτερα νομίζω σε εκτός έδρας παιχνίδια.
Πείτε μας για την μέρα του τελικού το 1985 και την μεγάλη έξοδο για Λευκωσία
Από τις 11 το πρωί θυμάμαι άρχισαν να οργανώνονται για τον τελικό με την ΕΠΑ. Το σύνθημα τότε ήταν το Forza ΑΕΛ που επικρατούσε. Θυμάμαι τον Τσιηκλή, τον Μπίμπη, τον Άκη αλλά και άλλους που ήταν τακτικοί πελάτες και ήταν εκεί και περίμεναν να έρθει η ώρα για να πάνε στο Μακάρειο. Έφυγαν όλοι πομπή για το παιχνίδι και εμείς μείναμε ανοιχτοί εκεί και τους περιμέναμε για να έρθουν πίσω να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί. Ήταν το πρώτο κύπελλο μετά από χρόνια και ο κόσμος το χάρηκε πολύ. Κάναμε μια μεγάλη έξοδο με οπαδούς τότε την μεγαλύτερα νομίζω σε εκτός έδρας παιχνίδια.
Ποιες ήταν οι καλύτερες στιγμές που έζησε εκεί το Lucas Bar;
Οπωσδήποτε το κύπελλο με τον Απόλλωνα. Το 1987 όταν και πήραμε το κύπελλο με αντίπαλο τον Απόλλωνα. Φυσικά και τα άλλα δύο κύπελλα με ΕΠΑ και Άρη πανηγυρίστηκαν έντονα και το γλέντι ήταν μέχρι το πρωί. Ο κόσμος τότε πραγματικά το ζούσε έντονα αυτό και πανηγύριζε αγνά. Ήταν άλλες εποχές τότε.
Η πιο αδικημένη ομάδα είναι η ΑΕΛ
Τι σας άφησε εσάς το Lucas Bar;
Σε αυτά τα 33 χρόνια που ήταν ανοιχτό το Lucas Bar περάσαμε πολλά. Υπήρξαν πολλές όμορφες βραδιές εκεί με απίστευτα συναισθήματα. Μέχρι σήμερα θεωρώ ότι η πιο αδικημένη ομάδα είναι η ΑΕΛ. Ειλικρινά σας μιλώ. Εγώ από δέκα χρονών ακολουθώ την ΑΕΛ και έβλεπα την αδικία. Για αυτό ίσως ο κόσμος ξεσπούσε κάποτε και έκανε φασαρίες. Δεν ανέχεται ο ΑΕΛίστας την αδικία. Αν έχει ένα που ήταν εναντίον των φασαριών ήμουν εγώ.
Είχε και ένα περιστατικό με πρόεδρο δημοκρατίας;
Ναι, στον τελικό του 1989 με τον Άρη ο κόσμος της ομάδας μαζεύτηκε εκεί και γιόρταζε το κύπελλο. Όπως σας είπα και πριν από την λεωφόρο εκεί περνούσαν σχεδόν όλοι αφού δεν υπήρχαν πολλοί δρόμοι στην Λεμεσό. Έτυχε να είναι Λεμεσό ο πρόεδρος της δημοκρατίας τότε, Γιώργος Βασιλείου και έφευγε το βράδυ για να επιστρέψει στην Λευκωσία. Οι ΑΕΛίστες είχαν κλείσει την λεωφόρο αφού πανηγύριζαν το κύπελλο! Κατέβηκαν οι αστυνομικοί και παρακάλεσαν να ανοίξει ο δρόμος απλά για να περάσει ο πρόεδρος και μετά ας τον έκλειναν πάλι. Τελικά οι οπαδοί έκαναν τόπο να περάσει μόνο το αυτοκίνητο του προέδρου και έκλεισαν τον δρόμο και πάλι.
Οι οργανωμένοι να σκέφτονται το καλό της ομάδας μόνο και όχι να κάνουν ζημιά
Τι θα συμβούλευες τους οργανωμένους τώρα;
Από την στιγμή που είμαστε εκεί από αγάπη για την ομάδα μας, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε το καλό για την ομάδα μας. Ουδέποτε να κάνουμε κακό στην ομάδα ότι και να συμβαίνει. Όσο πικραμένοι και απογοητευμένοι να είμαστε πάντα πρέπει να θέλουμε το καλό της ομάδας. Δεν γίνεται να είσαι σύνδεσμος που αγαπάς την ομάδα σου και να της κάνεις ζημιά.
Παρακολουθείτε την ΑΕΛ;
Βέβαια την παρακολουθώ εννοείτε. Τα τελευταία χρόνια δεν πάω γήπεδο λόγο κάποιων προβλημάτων με τα μάτια μου αλλά από τηλεόραση βλέπω όλα τα παιχνίδια. Διαβάζω και από τις εφημερίδες και ενημερώνομαι για την ΑΕΛ.
Εδώ παρεμβαίνει η κυρία Ελένη (η γυναίκα του) και μας λέει
Να είναι άρρωστος και να μην μπορεί να ταράξει όταν παίζει η ΑΕΛ σηκώνεται να την δει. Δεν αντέχει να μην δει την ομάδα του.
Συνεχίζει ο κύριος Λούκας
Αγαπώ πολύ την ΑΕΛ και τον αθλητισμό θα έλεγα. Είναι πολύ υγιές κομμάτι της ζωής μας ο άνθρωπος να ασχολείται με τον αθλητισμό.
Πως βλέπετε την νέα χρονιά
Βλέπω την ΑΕΛ να κινείται σε καλύτερα πλαίσια. Όταν λέμε καλή πορεία να μην εννοούμε να πιάσουμε το πρωτάθλημα. Εγώ βλέποντας την ΑΕΛ να είναι στις πρωταγωνίστριες ομάδες και να πετυχαίνει τους στόχους της όπως και πέρσι, είμαι ευχαριστημένος. Στην Κύπρο όλοι θέλουν πρωτάθλημα. Πρέπει να είσαι λογικός.
Το όνομα Αθλητική Ένωση Λεμεσού λέει πολλά
Τι είναι για σένα η ΑΕΛ
Εγώ το λέω από πολλά χρονιά. Η ΑΕΛ είναι ένας πολύ ιστορικός σύλλογος. Αθλητική Ένωση Λεμεσού και αυτό λέει πολλά. Τα τελευταία χρόνια είδαμε να ιδρύεται η ΑΕΚ και η ΑΕΠ. Αυτοί οι άνθρωποι το σκέφτηκαν από το 1930 να φτιάξουν μια αθλητική ομάδα που να αγκαλιάζει όλη την Λεμεσό. Η ΑΕΛ είναι ιστορική ομάδα και είναι πολύ ψηλά με ιδιαίτερα ιδανικά. Όταν η ΑΕΛ είχε όλα τα αθλήματα στο σωματείο της τι άλλο να πούμε.
Ο κόσμος της ΑΕΛ πρέπει να είναι περήφανος για την ομάδα
Ένα μήνυμα στον κόσμο της ομάδας
Ο κόσμος της ΑΕΛ πρέπει να είναι περήφανος για την ομάδα και να της συμπαραστέκεται. Να είναι αισιόδοξοι και η ΑΕΛ θα βρει το δρόμο της. Να έχει υπομονή και να στηρίζει την ομάδα.